Gospel verbindt...

Gospelmuziek verbindt twee dingen: popmuziek en evangelie. Overdracht van gevoelens - van intense vreugde tot diepe droefheid - liggen aan de basis. En hiermee verbindt gospelmuziek ook harten van mensen...

Het Engelse woord 'gospel' betekent evangelie en komt van het Oudengels goð (goed) spell (nieuws, boodschap). Het betekent dus net als het Griekse evangelie goed nieuws of goede/blijde boodschap.

De gospelmuziek werd geboren in de katoenvelden van de zuidelijke staten van de Verenigde Staten van Amerika. Sinds de tijd van de slavernij (eind 19de eeuw) werden liederen van generatie op generatie doorgegeven: op de katoenvelden was het voor de zwarte slaven niet toegestaan om met elkaar te praten, zingen mochten ze echter wel. Zo ontstonden deze liederen van hoop en bemoediging. Het leven na de dood, vaak aangeduid als het oversteken van de rivier de Jordaan, is een terugkerend thema.
Gospelmuziek is heel herkenbare muziek. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen de 'zwarte' en de 'blanke' gospelmuziek. Zwarte gospelmuziek wordt gekarakteriseerd door geïmproviseerde, verhalende passages en extravagante expressiviteit. Andere vormen van gospelmuziek laten straatpredikanten zien, die zichzelf begeleiden op de akoestische gitaar, individuele artiesten met hun bands of a capella zingende mannelijke kwartetten.

Hoewel het religieuze element altijd aanwezig is, is de overdracht van gevoelens, de eigenheid van de zanger, zijn durf om zich bloot te geven dankzij de herkenning en ondersteuning van de toehoorders, wat gospel in zijn puurste vorm inhoudt. En dat is ook wat gospel onderscheidt van andere muziekgenres. Het roept een sterk gemeenschapsgevoel op, dat een kerk of zaal vol vreemden binnen de kortste keren verbindt.
​En dat werkt aanstekelijk! Wie heeft er niet ‘Sister Act’ gezien? De film waarin Whoopi Goldberg met haar zwarte volgelingen een kerk onder stroom zet met opzwepende gospelmuziek? Schitterend toch?